Λοβοτομή

«Ελάτε τώρα όλοι εδώ που 'μαστε μαζεμένοι
σχέδια να φανερώσουμε που ορίζοντες ανοίγουν
να δούμε τι πετάξαμε, να δούμε τι μας μένει
που αρχίζουνε οι δρόμοι μας κι αν κάπου καταλήγουν».

Κι όταν το είπα κοίταξαν πίσω μου φοβισμένοι
και βλέπω κάτω από το φως σκιές να πλησιάζουν,
σκεπτόμενος πως κάποιοι μας την έχουνε στημένη,
γυρίζω πίσω, τι να δω! Πρόσωπα που μας μοιάζουν.

Μας μοιάζαν τόσο! Η διαφορά ήταν στην έκφρασή τους
σαν να ‘βραζε ο καθένας τους μέσα του απ’ το κακό του
«πριν από μας τα βρήκανε» σκέφτηκα «μεταξύ τους».

Κι απ’ τα μυαλά μας πήρανε οράματα, θεωρίες,
λοβοτομή μας κάνανε καθένας στον δικό του∙
ποιοί είμαστε; Ποιοί οι δρόμοι μας; Μείναν μόνο απορίες...


Κώστας Σφενδουράκης